Yaslanmadan Buyumek

“İşte zihnimi hep meşgul eden konular bunlar. Sulama kanalları yapılsa, dev

barajlar inşa edilse, elektrik santralleri her yere ışık saçsa... Büyük limanlar,

havaalanları, üniversiteler, hastaneler faaliyete geçse... Fabrika bacalarından

tüten dumanlar zenginliğin, bereketin ve refahın müjdecisi olsa...”

Adnan Menderes’in günlüğünden

ekfen’in temelleri 1956 yılında, Feyyaz Ber-

ker ve Nihat Gökyiğit’in bir araya gelerek,

mühendislik danışmanlık alanında hizmet

vermek üzere, kısaca FN harfleriyle anılan

“Feyyaz-Nihat Müşavir Mühendislik” şir-

ketini kurmasıyla atıldı.

O günlerde Feyyaz Berker, askerlikten

sonra mühendis olarak çalışmaya başla-

dığı Esenboğa Hava Meydanı şantiyesin-

deki görevini tamamlamış, aynı sıralarda

yeniden organize edilen Hava Meydanları

ve Akaryakıt Tesisleri İnşaatı Reisliği’nde

laboratuvar ve araştırma bölümü başkan-

lığına getirilmişti. Nihat Gökyiğit ise aynı

daire bünyesinde, Konya Havaalanı inşa-

atında kontrol amiri olarak görev yapıyor-

du. Dolayısıyla Robert Kolej’den bu yana

neredeyse kesintisiz olarak kader birliği

yapan iki arkadaş, kariyerlerinde de aynı

organizasyon bünyesinde, benzer işlerle

uğraşarak bu paralelliği sürdürüyorlardı.

Öte taraftan Necati Akçağlılar, onlarla li-

se ve Amerika günlerine uzanan bir arka-

daşlık ilişkisine sahip olmamakla birlikte,

benzer bir çizgide ilerlemiş ve yüksek inşa-

at mühendisi olarak yurda döndükten son-

ra kendini –diğerleri gibi– devlet görevlisi

olarak NATO projelerinin içinde bulmuş-

tu. Feyyaz Berker ve Nihat Gökyiğit’in gö-

revlerinden ayrılıp kendi firmalarını kur-

duğu tarihte, o da aynı dairede, akaryakıt

tesislerinden sorumlu daire başkanı olarak

çalışıyordu. Ortak iş yaşamları sırasında

üçü arasında iyi bir arkadaşlık ortamı doğ-

muş, birbirleriyle ailece görüşmeye başla-

mışlardı. Dolayısıyla Hava Meydanları ve

Akaryakıt Tesisleri İnşaatı Reisliği, daha

sonra Tekfen’i kurarak 50 yıl boyunca çok

başarılı bir ortaklığı yönetecek olan Feyyaz

Berker, Nihat Gökyiğit ve Necati Akçağlılar

üçlüsünün birleşmesi için bir kavşak nok-

tası olmuş, bir bakıma Tekfen’in doğuşuna

zemin hazırlamıştı.

Hepsi de yaklaşık aynı dönemlerde

Amerika’da inşaat mühendisliği okumuş

ve Türkiye’ye dönerek çalışma hayatına

atılmış bu üç gencin yolunun aynı kuruluş

bünyesinde ve belki de ilk bakışta tesadüfi

görünecek şekilde havaalanı projelerinde

kesişmesi, aslında Türkiye’nin o günlerde

yaşadığı gündemin doğal sayılabilecek bir

sonucuydu. Çünkü birçok yönden deği-

şim rüzgârlarının yaşandığı 1950’li yıllar,

Türkiye’nin mühendislerin omuzları üze-

rinde yükseldiği bir dönemdi; yurt çapında

girişilen imar faaliyetlerinin ve NATO te-

sislerinin başını tutan Bayındırlık Bakan-

lığı ise, bu mühendislerin çoğunun meslek

yaşamlarındaki ana duraklardan biriydi.

Bu dönemin koşullarını daha iyi anlayabil-

mek için biraz geriye, II. Dünya Savaşı’nın

bittiği günlere gitmekte yarar vardır.