Yaslanmadan Buyumek

yaptır.” Elimden tutup da beni oraya gör-

mek gibi bir şey yok, ama ihmalden değil

kesinlikle. Kendi işini yapmayı öğretmek

için. Kendisi de öyle görmüş çünkü, ba-

bam da öyle görmüş.

Gittim, kayıtların dolduğunu, geç kaldığı-

mı söylediler. Gerisin geri döndüm. Tram-

vayla geçerken Kabataş Lisesi’ni gördüm.

İyi bir lise olduğunu duymuştum, olmaz-

sa oraya girerim diye düşündüm. Tram-

vaydan indim, onların da kâğıtlarını al-

dım, eve götürdüm. Onlara bakıyordum,

dedem “Ne oldu?” diye sordu. Kayıtların

dolduğunu söyledim. İnsan hayatında

küçük tesadüfler neler yapabiliyor... O

sırada Necati amcam askerdi, Merzifon’a

gitmişti askere, ama o akşam izine gelmiş

tesadüfen. “Sen merak etme, ben seni so-

karım o okula” dedi. Ertesi günü elimden

tutup götürdü beni. Çıktı müdürün yanı-

na, “Seni alıyorlar” dedi. Tabii bir hatırı

vardı orada. O zaman çok talep de yoktu,

fazla kişi alma imkânı vardı. Böylece oku-

la girdim.

Nihat Gökyiğit için hemen yatılı öğrenci-

lerden istenen şilte, yastık, çarşaf, yorgan,

çamaşır torbası ve yatağın önüne sermek

üzere bir kilim temin edildi ve böylece al-

tı yıl sürecek Robert Kolej günleri başla-

mış oldu. Robert Kolej, savaş nedeniyle o

günlerde tarihinin en sıkıntılı, ama aynı

zamanda öğrencilerin gösterdiği rağbet

nedeniyle en parlak dönemini yaşıyordu.

1940-1941 ders yılı için okula 859 öğrenci

kayıt yaptırmıştı. Bu sayı, savaş öncesin-

deki yıllarla karşılaştırıldığında rekor se-

viyede yüksekti. Ancak öğretmen sıkıntısı

ve savaşın neden olduğu belirsizlikler, okul

idaresini çok güç durumda bırakıyordu.

Nitekim İstanbul Amerikan Kolejleri Baş-

kanı Wright, yazdığı 17 Haziran 1940 ta-

rihli bir mektupta, önünü görememenin

sıkıntısını şöyle dile getiriyordu:

İtiraf etmeliyim ki gelecek sonbaharda

öğretmen ihtiyacımızın ne olacağı konu-

sunda akla uygun bir resim oluşturmak

son derecede güç. Batı Avrupa’da felaket-

ler birbirini o kadar sık takip ediyor ki,

bir duruma alışmaya bile fırsat kalmadan

her şey yeniden değişiveriyor. Hele üç ay

öncesinden durumumuzu açığa kavuştur-

mamız mümkün değil.

Bu sıkıntılara rağmen kampüsteki yaşam

normal seyrini sürdürüyordu. Öğrenciler,

ders dışında zamanlarının çoğunu kam-

Robert Kolej’e yeni katılan öğrenciler için hazırlanan

1939 tarihli bir rehber kitapta, “Ders Harici Faaliyetler”

başlığı altında, öğrencilerin okulda gerçekleştirebile-

cekleri sosyal etkinliklere yönelik şu bilgiler yer alıyor:

Talebede yurtseverlik, nefse itimat, sportmenlik, vazi-

fe ve mesuliyet hislerinin esaslı bir şekilde kökleşmesi-

ni temin için ders harici bir takım terbiyevi faaliyetler

ihdas edilmiştir. Bu gibi faaliyetlerde talebe demok-

rasi prensiplerinin başlıcası olan kendi kendini idare

etmeyi bilvasıta öğrenir.

Mektepte müteaddid talebe teşekkülleri olup başlıca-

ları şunlardır: Türk Talebe Birliği, Genel Talebe Bir-

liği, Record Senelik Mecmua Heyeti, Kızılay Gençler

Derneği, Tiyatro ve Temsil Birliği, Spor Birliği, Sınıf

Hususi Teşekkülleri.

Robert Kolej’de ders dışı faaliyetler