Yaslanmadan Buyumek

198

O, çok titiz ve dikkatli bir denizciydi!..

Necati Zincirkıran

(Uluslararası Ege Yacht Rallisi Komodoru)

Necati kaptan benim adaşımdır. Onunla çok ortak yanımız var.

Benim eski bir denizci olduğumu yıllar öncesinden biliyordu. Aile-

ce görüşürdük. Tekfen’in üç değerli ortağını Ankara’dan tanırdım.

1957-1960 yılları arasında

Hürriyet

gazetesinin Ankara temsil-

cisiydim. İşte o zamanlar tanışmıştık. Desenize, neredeyse 50 yıl

olacak!..

Ankara’da çalışırken

Hürriyet

’in sahibi Haldun Simavi’ye 20 met-

re boyunda bir tekne yapılıyordu İstanbul’da.. O zamanın ünlü

yacht

yapımcısı mühendis Harun Ülman, Pendik’teki çimento

fabrikasının önündeki arazi üzerinde bulunan tekne imalathane-

sinde Burak yatını inşa ediyordu. Ben de her ay trenle İstanbul’a

gidiyor ve bu teknenin yapılışına nezaret ediyordum. Haldun Bey,

denize meraklı dostları Eşref Şefik, Kemal Başaran’la gelir, birkaç

saat bu tersanede çalıştıktan sonra hepimizi Pendik’te deniz kena-

rında bulunan ünlü bir balık lokantasına götürürdü.

O zamanlar Pendik’in barbunya ve pisi balığı, kılıcı çok ünlüydü..

Hatta istakozu bile vardı. Balıktan yana bolluk devriydi. Nerede o

günler!..

Bir gün yataklı vagon restoranında Necati Akçağlılar’ı gördüm.

Birlikte oturduk. Kendisine Haldun Simavi’nin teknesinin yapıl-

makta olduğu Pendik’te ineceğimi söyledim. Benden bilgi aldı.

Kendisinin de denize meraklı olduğunu, Amerikan

yacht

dergile-

rini izlediğini söyledi. Yelken merakından söz etti. Bazı İngilizce

kitaplar tavsiye ettim. Vakit bulursa ABD veya İngiltere’de kurslar

olduğunu, bunların çok ya-

rarlı olabileceğini söyledim.

Katıldığını zannediyorum.

Aradan epey bir zaman geçti.

Tekfenciler artık İstanbullu

olmuşlardı. Yanılmıyorsam

1960’lı yılların birinci yarısın-

da bir

“Chris-Craft”

motorları

vardı. İstanbul’un yalı davet-

lerine bu motorla gelip git-

tiklerini gördüm. Ben, Necati

Akçağlılar’ın denizciliğe böyle

başladığını tahmin ediyorum.

Doğaldır, ABD ve diğer bazı

yerlerde tekne kiralayıp yel-

ken yapmış, eğitim almış ola-

bilir. Çünkü gerçekten bilgi sahibi idi. Teknesinde ve evinde bir

hayli denizcilik kitapları ve çok sayıda dergi görmüştüm.

Denizlerde ve karada boru hattı yapan, bunlarla ilgili projeler üre-

ten bir mühendisin deniz bilgisinin olması ve bu bilgisini geliştir-

mesi kaçınılmazdı.

Ama Necati Akçağlılar’ın denizciliği “İmbat” yelkenlisiyle pekişti.

İmbat, Ege’de esen melteme İzmirlilerin verdiği addır. O da aslen

İzmirlidir.

“Meltem”, Ege’nin hakim rüzgârıdır. Kuzeybatıdan eser. Saat 11’de

deniz üzerinde hafif kıpırdanmalar görülür, öğleden sonra canla-

nır, akşamüzeri “frişka” olur. Yani, “kuzucuklar” (beyaz köpüklü

dalgalar) görülür. Evvela batıdan başlar, sonra Yıldız’a doğru di-

rise eder. Kuzeybatı, yani, karayelde kalır. Yunanlılar bu rüzgâra

“meltemi” derler. Her burun ve coğrafyada, ya batıya ya da yıldıza,

yani kuzeye yakın eser. Fakat, Ege’ye yazın nefes veren rüzgâr işte

bu imbattır.

Ege ve deniz âşığı olan adaşım Necati Akçağlılar, ilk yelkenlisi

İmbat’la gerçekten denizin tadını çıkarmıştı. İmbat, saç bir tekney-

di.

“Hull”

, yani gövdesi Hollanda’da yapılmıştı. 16 metre boyun-

daydı. İçini yapan, tekne inşaiyecisi Muharrem Usta Hollanda’ya

gidip orada nasıl yapılacağını birebir görüp öğrenmiş ve sonra

Salacak’taki tersanesinde tamamlamıştı. Bu teknenin

“hull”

olarak

gelişinde Necati Akçağlılar epey güçlükle karşılaşmıştı. Bürokratik

engelleri aşması tam üç yıl

sürmüştü.

İmbat, oturaklı ve gü-

venli bir tekneydi. 1970’li

yılların en güzel teknele-

rinden biriydi. Akçağlılar

Kızkulesi’ni dönüp Adalar

rotasına girdiğinde renkli

“

cenoa

”sını, ana yelken ve

bocrumunu açar,

full ar-

seyrederdi. Bana, “İşte

o zaman bütün yorgunlu-

ğumu unutuyorum” derdi.

Yörükali veya Çam Lima-

nı’nda çok beraber olur-

Bir deniz kurdunun kaleminden Necati Akçağlılar