Topraga Dusen Bereket

ERHAN ÖNER

Tekfen Grup Şirketler Başkanı

Fabrikayı devreye sokulacak hale getirip Esin’e teslim ettim, merkeze döndüm. Ama

ondan sonra da devamlı gittim geldim tabii. İlk zamanlarda biz minimum haftada iki

kere Ceyhan’a giderdik, sistem oturana kadar. Orada kaldığım bir sene zarfında ben

sadece iki kez şantiyeden ayrıldım. Bir tanesinde, bir pazar günü kayınvalide, kayın-

peder de gelmişti, onlarla beraber İskenderun’a yemeğe gittik. Bir tanesinde de, fab-

rikayı artık bitiriyoruz, eleman lazım, o zaman Akdeniz Gübre’de çalışan Ahmet Tun-

cer Mutlu’yla görüşmeye Mersin’e gittim. Onun dışında şantiyeden hiç dışarı çıkma-

dım. Zaten BOTAŞ’ın içinde prefabrik bir evde kalıyorduk. 5 km idi evle şantiye arası.

Sabah 7:30-8:00 gibi başlardık işe. Aile için de zordu, ama inşaat şirketinden alışkın-

dılar. Tekfen İnşaat’ta çalıştığım dönemde benim rekorum 1 yılda 220 gün seyahat-

tir. Sadece hafta sonları gelirdim, ondan sonra çantayı alıp gene seyahate giderdim.

“Onu yapamayız, trafodaki devre-

ler yanar,” başkası diyor ki “Onu

çekemeyiz, sigortalar atar.” De-

dim ki “Artık bu iş ne olacaksa

olsun, bitsin. Atacaksa da atsın.”

Osman Kanuni, “Ben yapmam,”

dedi. “Ben yapıyorum o zaman.

İmza atayım, bütün mesuliyet be-

nim,” dedim. Olacaksa olacak, ol-

mayacaksa da diyeceğiz ki “Ol-

madı bu iş!” Sonra neyse, öyle ite

kaka çalıştırdık tesisi.

Zor şartlar altında ve özveriyle sür-

dürülen uzun bir hazırlık sürecinin

ardından, nihayet tesis 1981 başın-

da üretime hazır hale geldi. Bugün,

Ceyhan Üretim Tesisi’nden sorum-

lu Genel Müdür Yardımcısı Mehmet

İçöz, o günleri şöyle anımsıyor:

Ben 17 Aralık 1980’de geldiğimde

fabrikanın montajı son aşama-

sındaydı. Ekipmanlar tek tek ça-

lıştırılıyor, çıkan arızalar gideri-

liyordu. O dönemde tabii zaman

mefhumu yok. 24 saat çalışılı-

yor, hafta sonu tatili yok. Sürek-

li sorunlar çıkıyordu. Tüm tesis-

lerde böyledir zaten. Sistem otu-

rana kadar mutlaka birkaç ay ge-

çer. O dönem epeyce zorlandık.

1980 sonrası ekonomi de sıkıntı-

da. Benzin, mazot bulunmaz. Si-

gara, şeker, yağ, ampul karney-

le. Askeri yönetim gelmiş, kural-

lar katı. Bir yerden bir yere zor gi-

dersiniz. O zaman buralarda doğ-

ru dürüst yol yok, telefon yok. Sa-

dece 62 nolu şantiyede telsiz var-

dı. Üretime geçtik, her gün üretim

raporu isteniyor. Telsizle İstan-

bul aranıyor, üretim, sevkıyat, ve-

saire hakkında bilgi veriliyordu.

Ama sorunlar giderildikten sonra

fabrika devreye alındı. İlk üretim

15 Ocak 1981’de başladı.

zor şartlarda sürdürülen özverili

bir HAZIRLIK SÜRECİNİN ardından tesis,

15 OCAK 1981’DE ÜRETİME BAŞLADI.