Yaslanmadan Buyumek

reğli Demir-Çelik Fabrikası

kurulurken ilk ihalelerden drenaj

sistemi üzerimizde kaldı; yani ye-

raltı, su, kanalizasyon sistemleri vs.

Müzakereleri yapıyoruz, iş bizim

üzerimizde kaldı gibi, ama daha

kesinleşmemiş. Bütün teçhizatı

hazırladık. Boyadık, tamir ettik,

elden geçirdik, ilave teçhizatın

tedarikine geçtik. Aynı zamanda

şantiye şefi ve kadrosu tespit edil-

di. Bir gün öğleden sonra muka-

vele imzalanır imzalanmaz makine

ve teçhizat konvoy halinde yola

çıkarıldı Ankara’dan. Bütün geceyi

yolda geçirerek ertesi sabah şan-

tiye şefimiz ve personeli fabrika

sahasına vasıl oldu. Ertesi sabah

bizim makineler ulaşınca oradaki

kontrol mühendisi sordu: “Ki-

min bu makineler?”; “Tekfen’in”;

“Hangi iş acaba bu?”; “Şu iş; dün

imzalanmış.” Mühendis dedi ki,

“Herhalde başka bir iş olması la-

zım, bizim haberimiz yok daha!”

Bu kadar çabuk bir şantiye kuru-

labileceğini tahmin etmiyorlardı.

Nihat Gökyiğit

Mukavele imzalanır imzalanmaz makine ve teçhizat konvoy halinde yola

çıkarıldı. Bu kadar çabuk bir şantiye kurulabileceğini tahmin etmiyorlardı.

reğli Demir-Çelik tesislerinin

soğutma ve kullanma suyu ihtiya-

cını karşılamak üzere 1963 yılında

yapımına başlanan Gülüç Barajı,

Tekfen’in bu alanda gerçekleştirdi-

ği ilk ve tek çalışmaydı. Baraj inşa-

atının henüz tamamlanmadığı bir

sırada gelen sel sularının şantiye

alanını basması projeyi büyük sek-

teye uğratmış, ancak üstün bir ça-

bayla barajın 1966 yılında zamanlı

bir şekilde tamamlanması mümkün

olmuştu. Günümüzde kapasite ye-

tersizliği nedeniyle devre dışı bıra-

kılan Gülüç Barajı’nın görevini, yi-

ne aynı yörede inşa edilen Kızılca-

pınar Barajı üstlenmiş bulunuyor.

milyon metreküp su tutma kapasitesine

sahipti. Proje başlangıçta her bakımdan

yolunda görünüyordu. Bu, Tekfen’in ilk

baraj tecrübesiydi ve “barajlar kralı” Süley-

man Demirel’in 1965 seçimlerinde iktidara

gelmesiyle daha da önem kazanan su yatı-

rımları bakımından önemli bir referanstı.

Ancak beklenmedik bir gelişme, projeyi

büyük bir sıkıntıya soktu.

Gülüç Barajı’nın o günlerde şantiye şefliği-

ni yapan Haldun Erktin’in notlarına göre,

11 Temmuz 1965 günü başlayan ve ertesi

gün de kesintisiz bir şekilde devam eden

yağmur, yapılan beton hazırlıklarını sek-

teye uğratmış ve su seviyesinin tehlikeli

bir biçimde yükselmesine neden olmuştu.

Buna karşı geçici kapaklar tümüyle açıldığı

halde, bir süre sonra derivasyon kanalın-

daki su yükselerek duvardan taşmaya ve

batardoları

zorlamaya başlamıştı. Şan-

tiye alanındaki işçiler, bulabildikleri her

malzemeyle bentleri desteklemeye çalıştı-

larsa da, sonunda şiddetli akıntı nedeniy-

le batardolar yıkılmış ve inşaat alanını su

basmıştı. İnşaat alanındaki malzemelerin

bir kısmı kule vinci ile daha yüksek yerlere

taşınmıştı, ama o sırada vince giden elekt-

rik hattının da kesilmesiyle tümüyle çare-

siz kalınmıştı. İki gün aralıksız devam eden

yağmur nedeniyle iyice kabaran sel suları,

malzemelerin çoğunun su altında kalma-

sına neden olmuştu. Haldun Erktin, firma

merkezine yazdığı raporda üzüntülerini

dile getirirken, “Yegâne teselli noktam can

zayiatının olmayışıdır” diyordu.

Nihat Gökyiğit’e göre bu olay, Tekfen’in ilk

günden beri projelere gösterdiği titizlik ve

her ihtimali göz önünde bulunduran ted-

birci yaklaşımı sayesinde hafif atlatılmış,

selin doğurduğu sonuçları telafi etmek

mümkün olabilmişti.

20 sene evvel Gülüç Barajı inşaatımızda,

çok şiddetli bir yağışı takiben ancak 60-70

senede bir beklenen sel baskınına uğradık.

Derivasyon su seviyesinin 6-7 metre altın-

da, gövde temellerinde beton dökerken,

pompalar dahil iş makineleri ve teçhizatın

önemli bir kısmı su ve teressubat (tortu)

altında kaldı. Ama biz, bazı aksaklıklar çı-

kabileceğini düşünerek işe başlarken aşa-

ğıdaki tedbirleri almıştık:

İnşası çok daha müşkül olmakla beraber,

muhtemel bir sel karşısında emniyetli ola-

cağı için derivasyon kanalını sağ sahilde-