

31
g
ÖZKAN SUNGUR (KANTAR VE SEVKİYAT ŞEFİ)
“İşimiz olmadan aşımız olmaz”
Çukurova Üniversitesi Fizik Mühendisliği Bölümü’nden 1987
yılında mezun olup bir sene sonra –o zamanlar henüz adı Akde-
niz Gübre olan– Mersin İşletmesi’nde çalışmaya başlayan Özkan
Sungur, bugün fabrikada Kantar ve Sevkiyat Şefliği görevini yü-
rütüyor:
1988’de girdim ben fabrikaya. 1990’dan bu zamana ka-
dar da Tekfenli olarak çalışıyorum. İlk girdiğimde önce Bakım
Müdürlüğü’nde görev aldım. 1989 senesinde zaten bir yıla ya-
kın bitmek bilmez bir grev oldu. O dönemde bilgisayarlar yeni
alınmıştı ve kullanmayı bilen pek yoktu. O yüzden bilgisayar
olan her yerde, muhasebede bile çalıştım. İşletme 1990 sene-
sinde Toros’a geçtikten sonra önce Vardiya Amirliği yaptım,
1991 yılında Kontrol Şefliği kurulduktan sonra da oraya geçtim.
1998 senesinde elektronik kantarlar kuruldu Ceyhan’la Mersin
fabrikalarına. Onların ilk devreye alınışında ben vardım, bir de
merkezden Elif (?) Hanım vardı. O tarihten beri de Kantar ve
Sevkıyat Şefi olarak görevime devam ediyorum. Benim görevim,
bölgelerden gelen siparişlerin, nakliyecimizi de yönlendirerek
zamanında teslimatını sağlamak ve bununla ilgili operasyon-
ları yapmak.
Henüz fabrika Akdeniz Gübre iken, Tekfen’in tesisi alacağını
duyduk. Tekfen’in büyük bir şirket olduğunu zaten biliyorduk.
Randımanlı çalışmayan bir yeri özel sektör aldığında daha iyi
bir iş yapacağını düşünüyorsunuz. Hakikaten de öyle oldu. Be-
nim babam da burada çalışıyordu. 1973 senesinde bir iş kazası
sonucu vefat etti. Yani fabrikanın daha öncesini de iyi biliyo-
rum. Sürekli grevler olurdu. Ben işe yeni girmiştim, hevesliydim,
ama doğru dürüst çalışamıyorduk. Bir sene süren o son grevde
çok büyük bir kayıp yaşamıştık. Toros ise sektör lideriydi. Ben
Toros’u çok seviyorum. Benim anahtarlığımda bile odamın ka-
pısının anahtarı, evimin anahtarından önce gelir. Çünkü işimiz
olmadan aşımız olmaz.