33 / 40
33
g
KASIM UĞUR (KAYNAK FORMENİ VE EĞİTMENİ)
“Her şantiyede bir öğrencim vardır”
Uğur, 1998 yılında kaynakçı ustası olarak çalışmaya başla-
dığı Ceyhan Çelik Fabrikası’nda Kaynak Eğitmenliği, Kaynak
Formenliği ve Enspektörlük görevlerini bir arada yürütüyor.
Bir aylık görev için gittiği Kureyş şantiyesinde neredeyse bir
yıl kalan Kasım Uğur, çocuklarının da birer Tekfenli olmasını
arzuluyor:
Ben burada kaynakçı ustası olarak çalışmaya başladım.
Hem eğitim alarak, hem de gelişmemizi öngören projeler sa-
yesinde, sertifikalandırmalarla Kaynak Formeni seviyesine
geldim. Seviye seviye yükseliyorsunuz. Formen olmak için 40
yaşını devirmek gerekiyor. Yani epey pişmek lazım. Projelere
göre yurtdışında da görev aldık. Tekfen’in vizyonu belli, kali-
te politikası belli. Müşteri ilişkilerine biz çok önem veriyoruz.
Kaliteyi düşürmemek için de elimizden geleni yapıyoruz.
Formenlikten sonra eğitmenliğe başladık. Bir kaynak oku-
lu var burada. Bugüne kadar 398 kişi yetiştirdik. Her şanti-
yede bu fabrikadan yetişme onlarca kaynakçı vardır. Proje-
mizde hangi kaynak yöntemleri kullanılacak ise o kaynakçıyı
çağırırız. Burada sertifikalandırmadan önce bir teste tabi tu-
tarız. Belli aşamalardan geçtikten sonra sertifikalandırılmayı
hak edenler projede kaynak yapmaya başlarlar.
Herkesi doyurduk
Ben en çok Kureyş şantiyesinde zorlandım. Bir aylık görev
için gittim, 11,5 ay kaldım. Orada şartlar zordu, ama Tekfen
camiası zoru sever. Zoru başarmak lazım. Bir de anımı anlata-
yım. Zorlu bir iş sonunda şefimize şaka yollu, “Kan akıtmamız
lazım,” dedim. O da “Hesabınızı yapın, ödenek çıkartalım,”
dedi. 78 kişiye yemek vereceğiz. O zamanın parasıyla 6.180 ri-
yal hesap çıkardım. Yaklaşık 2.000 dolara tekabül ediyor. Ko-
yun alıp keseceğiz. Şantiyeci olduğumuz için yapamadığımız
yemek yok, hepsi elimizden geliyor. Orada Hintli arkadaşları-
mız da vardı. Onlar da arkadaşlarına söyleyince tabii evdeki
hesap çarşıya uymadı. 600 kişiye çıktı bizim yemek! Mutfakta
hazır kıyma vardı 50-60 kilo. Onlarla beraber zor kurtardık
geceyi. Üç mangal kurduk, zor yetiştik. Sözümüzü de tuttuk.
g
FATMA GÜL ÇAMLIBEL (SEKRETER)
“Burada hiç yalnız hissetmedim”
Henüz yeni bir Tekfenli olan Fatma Gül Çamlıbel, bir Cey-
hanlı olarak hep Tekfen’de çalışmak istemiş:
Ceyhan Fabrika’da Erol (Türker) Bey’in sekreteri olarak
çalışıyorum. Ben zaten Ceyhanlıyım. Aslında uluslararası bir
firmada çalışmak istediğim için Tekfen’i tercih ettim. Buraya
gelmeden önce sadece çelik işi yapan bir firma olduğunu bili-
yordum, ama farklı faaliyet alanlarından haberdar değildim.
Daha önce eğitim sektöründe çalışmıştım. İlk kez böyle bir
firmada görev alıyorum. Çok farklı bir alan benim için. İnsa-
nın hiç bilmediği bir sektöre adım atması cesaret istiyor. Ama
geldiğim günden beri, sağ olsun mesai arkadaşlarım çok yar-
dımcı oldu. Onlar sayesinde her gün yeni deneyimler, yeni tec-
rübeler kazanıyorum. Hiç yalnız hissetmedim kendimi. Yalnız
olduğumu hissetseydim, ilgilenilmeseydim, korkutucu gelebi-
lirdi böylesi yeni bir tecrübe. Ama şimdi, uzun yıllar burada
huzurla ve keyifle çalışacağımı biliyorum.