T-Bulten23

KAMER KAYA (İDARI İŞLER ŞEFI)

“Türkiye’de yaşadıklarımı yıllar sonra bu ülkede yaşadım”

SOCAR Tower projesindeki çoğu genç Tekfenlinin aksine

şirkette 26 yıllık bir geçmişe sahip olan Kamer Kaya, 1982’den

bu yana Azerbaycan, Kazakistan ve Gürcistan şantiyelerinde

bulunmuş:

Burada kendimizi hiç yabancı gibi hissetmiyoruz. İlk olarak

1997 yılında Azerbaycan’a geldiğimde “Neft Kemeri” dedikleri

bir boru hattı projesinde çalıştım. Gürcistan sınırından baş-

ladık ve boru hattını döşeyerek 23 ay gibi bir sürede Bakû’ya

geldik. Azerbaycan’ın bütün toprağına ayak bastık diyebili-

rim. Azerbaycan gerçekten hoşuma gittiği için bugüne kadar

ülkenin aşağı yukarı yüzde 75’ini gezdim. Gittiğim her yerde

de sıcaklık gördüm insanlardan. Ben Türkiye’de kırsal bölgede

yetiştiğim için bu toprakları gezmek benim için nostalji oldu.

Türkiye’de yaşadıklarımı yıllar sonra bu ülkede yaşadım.

İdari İşler olarak bizim öncelikli görevimiz, gelen personeli-

mizin buraya adaptasyonunu sağlamak. Bu projeye gelen arka-

daşların büyük bir çoğunluğu ilk defa Tekfen’de çalışıyor. Biz

onlardan yeni şeyler öğrendik, onlara da Tekfen’in ekip ruhunu

anlatmaya çalıştık. Bu projenin benim için iyi tarafı bir sürü

yeni arkadaşla tanışmak oldu.

Üç nesil Tekfenli

Ailem yanımda değil ne yazık ki; Mersin’de yaşıyorlar.

Ama biz aileden üç nesil Tekfenliyiz. Benim rahmetli babam

Tekfen’de çalışıyordu. Yıllar sonra bir oğlum oldu. Oğlum as-

kerliğini bitirdi ve o da Tekfenli oldu. Ben aslında emekli ol-

dum, ama buradan kopamıyorum. Hiç başka bir şirkette de

çalışmadım. Bizim yöneticilerimizden bugüne kadar öğrendi-

ğimiz en önemli şey, nerede Tekfen bayrağını görürsen, ora-

da yapabileceğin bir görev varsa en iyisini yapmak. İdari İşler

olarak görevimizi yaparken hizmet verdiğimiz çalışanlarımızın

yüzlerini güldürebiliyorsak, bizim için en büyük mutluluk bu.

Elimizden geldiği kadar, bilgimiz ve becerimizin yettiği kadar

herkese yardım etmek bize ayrı bir haz veriyor.

EMİN TAŞGIN (PERSONEL ŞEFI)

“Rahat ve güvenilir bir ülke burası”

İlk şantiye deneyimini 1994 yılında Rusya’da yaşayan

Emin Taşgın, sadece evlilik ve askerlik hizmeti için ara verdi-

ği şantiyeciliğe 15 yılını vermiş. Ailesi Türkiye’de olduğu için

Bakû’da yalnız yaşayan Taşgın, Rusya’dan sonra bugüne ka-

dar Özbekistan, Kazakistan ve son olarak da Azerbaycan’da

görev almış:

Biz direkt merkeze bağlı olarak çalışıyoruz. Aslında mer-

kezle şantiye arasındaki köprü vazifesini görüyoruz. Şu anda

bu projede yaklaşık 380 bordrolu personelimiz var. Yakla-

şık 500 kadar da taşeronumuz var. İnsan Kaynakları olarak

Olimpiyat Stadı projesine de destek veriyoruz.

Aslında burada görev icra etmek daha kolay. Örneğin

Kazakistan’da, vize almada, çalışma lisansı almada epey

zorluk çekiyorduk. Azerbaycan’da ise bize her konuda yar-

dımcı oluyorlar. Bu nedenle ciddi bir zorluk yaşamıyoruz.

Hem Türkiye’deki İş Kanunu’na göre, hem de Azerbaycan

yasalarına göre çift işlem yapıyoruz. Buranın prosedürü biz-

den daha farklı. Personel işe girerken hepsi için ayrı ayrı do-

küman hazırlanıyor. Hem Türkiye için, hem de Azerbaycan

için sözleşme imzalanıyor. İzne giderken dahi iki ülkenin

prosedürlerine göre işlem yapıyoruz. Döndükten sonra yine

dosyalar hazırlamamız gerekiyor. Bu nedenle hemen hemen

bütün günümüz evrak işleriyle geçiyor.

“Telefonlarımız 24 saat açık”

İşçilerle devamlı iletişim halindeyiz. Çok çeşitli konularda

yardım talebi geliyor. Proje müdürümüze ve üst yönetime

aktarıp, uygun şekilde herkese yardımcı olmaya çalışıyoruz.

Telefonlarımız zaten 24 saat açık. Gece saat 3’te arayan bile

oluyor. Acil bir durum oluyor, Türkiye’ye gitmesi gerekiyor

mesela. Uçak biletini, pasaportunu, servisini ayarlıyoruz he-

men. Yardımcı olabilmek için elimizden gelen her şeyi yapı-

yoruz. Ufak tefek problemler bir yana, en güzel dostluklar

şantiyelerde kuruluyor. Normal hayatta olmayacak tecrübe-

leri şantiyelerde edindim diyebilirim. Binlerce insan tanıdım.

Şantiyecilik, her gün aynı şeyleri yapıp günün sonunda baş-

ka şeyler beklemektir.