23 / 68
23
MURAT GIGIN, AZFEN’IN
KURULUŞUNU ANLATIYOR
N
ihat Gökyiğit Bey, 1990’lı yıllarda Dış Ekonomik İlişkiler Ku-
rulu DEİK’in Türk-Sovyet İş Konseyi Başkanı idi. O tarihlerde
çok girişimci olan DEİK, Sovyetler Birliği’nin dağılması süre-
ci öncesinde ve hemen sonrasında bu coğrafyada, Nihat Bey’in baş-
kanlığında çok aktif bir rol oynuyordu. Türk özel sektörünün “tarafsız
temsilcisi” olarak, işadamlarından teşekkül eden büyük heyetlerle,
o günlerde çokça kullanılan ifade tarzıyla “Türki Cumhuriyetler”e sık
sık ziyaretler gerçekleştiriliyordu.
Uzun süredir Batı ile direkt teması olmayan bu Sovyet Cumhuri-
yetlerinde, DEİK ziyaretleri büyük bir ilgiyle takip ediliyordu. Ziyaret
edilen ülkelerin bizim karşımıza koyacakları “özel sektör” temsilcileri
olmadığından, muhataplarımız hep devlet ricaliydi. Bu surette, eski
Sovyet coğrafyasında birçok üst düzey bürokratla temas imkânımız
oluyordu.
Bu seyahatlerin birçoğuna ben de Tekfen İnşaat’ın İş Geliştirme Mü-
dürü ve bilahare Genel Müdürü olarak katıldım.
Gözlemim şuydu: Özgürlüklerine kavuşmakta veya henüz kavuş-
muş olan bu genç cumhuriyetler, ekonomik bağımsızlıklarını da öz-
lüyor ve önümüze finansman gerektiren birçok proje sunuyorlardı.
Ancak, bu projeleri gerçekleştirmek için değirmenin suyu bir yerden
gelmeliydi.
Bu ülkelerin çoğunluğundaki ortak payda, petrol ve gaz varlıklarıydı.
Ayrıca, örneğin Özbekistan pamuğunda olduğu gibi, Batı dünyası-
nın ve Türkiye’nin ihtiyacı olan hammaddeler de mevcuttu. Bunların
bir an önce pazara kavuşması için harekete geçilmesi gerekiyordu.
Aynı dönemde, Tekfen İnşaat da Türkiye ve yakın komşularının öte-
sinde, daha uzak coğrafyalara açılmak istiyor ve bu hedefe bilenmiş,
inanmış, gittiği yerden ses getiren bir yönetim kadrosu ile yola de-
vamediyordu. İşte bu süreçte bazı yerel işbirlikleri yapılarak Rusya’da,
Azerbaycan’da, Kazakistan’da, Özbekistan’da ve Gürcistan’da bazı
girişimlerde bulunuldu. Bu oluşumlarda Nihat Bey’in desteğini; Atila
Purut ve Ersin Altınordu Beylerin katkı ve emeklerini not etmeden
geçmem mümkün değil. Nihat Bey’in bölgedeki çabaları öylesine
takdir görmüştü ki, Azeri kardeşlerimiz kendisine “Akil Adam” anla-
mına gelen “Aksakal” derlerdi.
İşte Azfen, böyle bir ortamda kuruldu.
Azerbaycan, bize en yakın petrol ve gaz ülkesiydi. Tekfen için bu coğ-
rafyada iş yapabilmek; Azeri dostlarımız için de uluslararası rekabet-
çi bir uzman kuruluşla işbirliği yapmak önemli bir fırsattı. Dolayısıyla
hem o günlerin SOCAR’ı, hem de Tekfen için bir “kazan-kazan” ilişkisi
kurmanın bir yolu vardı ortada. Bu temel üzerinde, büyük hürmetle
yad etmek istediğim SOCAR Başkan Yardımcısı Ahmed Zeynelov
Bey’le çok kısa zamanda bir ortak anlayışa ulaştık. Sektörde tecrü-
beli, dürüstlüğünü ve sıcaklığını her zaman hissettiğimiz SOCAR’lı
dostlarımızla Azfen’in temelini beraberce attık ve bugünlere geldik.
Bölgedeki petrol ve gaz üretiminin “büyük çıkış yapacağı yer” kara
değil, Hazar olacaktı; bu aşikârdı. Genç bir mühendisken, master eği-
timimi okyanus mühendisliği dalında yaptığım yıllarda, Kuzey Deni-
zi’ndeki araştırmaları ve muazzam gelişmeleri hatırlayıp, Hazar’da bir
pozisyon almanın doğru olacağını düşünüyordum. Ayrıca bölgede
deniz inşaatlarında hiçbir uluslararası oyuncunun olmamasını ve re-
kabetin görece daha az olacağını dikkate alarak, Tekfen’in offshore
sahasında kendine önemli imkânlar yaratabileceğini öngörmüştüm
o günlerde.
Çok şükür, bu “hayal” gerçek oldu. Azfen, şimdi başka “hayalleri”
gerçekleştirme yolunda, bölgedeki en istikrarlı girişimimiz olarak
sağlam adımlarla yoluna devam ediyor.